Ach God waar mag mijne minnaar wezen

 

 

Ach God waar mag mijne minnaar wezen
Ach God waar mag mijne minnaar zijn
Hij is gaan varen
zo ver van hier
en met een ander meisje heeft hij zijn plezier
Hij is gaan varen
Zo ver van hier
En met een ander meisje heeft hij zijn plezier

Hij is voor mij naar den oos gaan va-ren
Hij is voor mij naar den oos gegaan
Hij is gaan varen
Zo ver van hier
En met een ander meisje heeft hij zijn plezier
Hij is gaan varen
Zo ver van hier
En met een ander meisje heeft hij zijn plezier

Dit is ’n aajd seldaoteleedsje oet d’n tied tot in Mestreech nog e Hollands garnizoen laog. In Mestreech waor ouch nog ’n aander garnizoen, dat vaan de Limburgse Jagers. Dao deende allein mer jonges in die gebore waore in Limburg (mèt oetzundering vaan Mestreech en Venlo). Dit waor ’t gevolg vaan ’n polletieke beslissing oet 1839.
Dees regeling heet bestande vaan 1839 tot 1867, wie de vestingsstatus opgeheve woort. Mestreech is wel tot 1966 garnizoensstad gebleve.
Die Hollandse piotte vierde vastelaovend mèt de Mestreechtenere en zónge hun eige Hollandse seldaoteleedsjes, ouch umtot ze ’t Mestreechs neet mechteg waore. De bevolking vaan Mestreech voont dees leedsjes zoe leuk tot ze die euvernaome en veer zinge ze noe nog!
’t Feit tot “Ach God waar mag mijne minnaar wezen” ’n aajd seldaoteleedsje is wèlt zègke, tot dit leedsje in miejer garnizoensstei (en ouch dao boete) gezoonge woort.
Door Willem van Warmelo (1894-1976), ‘nen deskundege op dit gebied, woort vasgestèld tot in ’t midde vaan de 20e iew aw seldaoteleedsjes nog wel (door de aw lui?) gezoonge woorte.
Heer merkde op tot “O God waar mag mijnen minnaar wezen” nog in de hei-oonder geneumde jaore gezoonge woort in:

Katwijk aan zee 1951
Koudekerk 1959
Anna Pawlona 1960
Emmer-Compascuum 1966
Schiermonnikoog 1968
Valthe 1970
Muntendam 1973
Breda 1974
Leiden 1981

De vastelaovend heet bij us deveur gezörg tot dees aw seldaoteleedsjes zoe bekind gebleve zien en in Mestreech door hiel väöl lui vendaog d’n daag nog gezoonge weure.

’t Zal uuch mesjiens verbaze meh ouch in Zuid-Afrika op de Kaap woort en weurt dit leedsje “Ach Here (God) waar mag my minnaar wesen” gezoonge door Kaapse Maleiers, ‘ne bevolkingsgróp.
Kaapse Maleiers zien door de V.O.C. ,Vereenigde Oostindische Compagnie, in de 17e en 18e iew in Zuid-Afrika terech gekoume, miestal es slaaf of gevaangene. Vaan de Hollandse bemanning vaan de V.O.C.- sjepe naome de Kaapse Maleiers ouch de Nederlandse cultuur euver boe-oonder de Nederlandse leedsjes vaan deen tied. Zie verzörgde op de Kaap dèks de fieste vaan hun baze, de Hollenders, en brachte die leedsjes daan ten gehure.
In Kaapstad viere ze ouch nog eder jaor e soort carnaval op 2 jannewarie. Dat hèt dao “Kaapse Klopse”. ’t Weurt op 2 jannewarie gevierd umtot vreuger allein op deen daag de slave vrij hadde, neet op 1 jannewarie want daan hadde alle baze vrij.
Ouch vendaog d’n daag nog weure mèt de Kaapse Klopse nog hiel väöl “Nederlandslied” gezoonge.