Achter in ’t hertekamp, in de berekouw
Woenden ’ns twie beerkes, veer hoopde maan en vrouw
Ze leefde hiel röstig, gans tevrei
Meh d’r kaome gein, klein beerkes bij
’t Waore Max en Pol
’t Waore Max en Pol.
Gónge veer soms wandele, saam mèt Peer en Meer
Zatte veer us altied, bij Max en Pol get neer
Rösde get oet dao op ’n baank
Genote vaan de berestaank
Vaan euze Max en Pol
Vaan euze Max en Pol.
De tije woorte slechter, Mestreech dat woort bezat
De bere woorte awwer, zoe mager wie ’n lat
Ze gaove daan ouch al gauw de geis
Mestreech aot toen tej berevleis
Vaan euze Max en Pol
Vaan euze Max en Pol.
De Amerikane kaome, de rös die kierde trök
Mestreech zaot zoonder bere, zès jaor wel aon ei stök
Veer hoopden op ’n berevrouw
En bij häör in de berekouw
’ne Nuie Max of Pol
’ne Nuie Max of Pol.
De mood woort opgegeve, de berekouw bleef leeg
Toen kaom bij us ‘ne cirk, vaan eine oet Mestreech
Heer sjoonk us stad e berepaar
Noe wachte veer op d’n oojevaar
Bij Polleke en Max
Bij Polleke en Max.