Dao is gein stad in hiel us lendsje,
die zoe veuroet geit, zoe floreert
es eus Mestreech, ’n ierste bij-de-hendsje
en boe z’ch ’n ederein zoe weert.
‘nen Tram dee zeet geer loupe door eus straote,
gans zoonder reuk en op gelieke weeg,
en g’r hoof mer evekes ‘pst’ te rope,
dadelek steit heer dao, kin zelfs neet mie weeg.
Meh mennege reizeger, dee vertrèkke wouw } bis
dee winsde deen tram al nao d’n duvel touw. } bis
‘nen Tied geleie waor m’ch dat ’n allegatie,
op de Groete Grach bij de sókkerbekker Grégoire.
D’n tram dee waor dao evekes langs gekoume,
zoe door de kiekoet: ‘ne kerel, e peerd en ’n kaar.
Noe moot g’re miech ‘ns good goon begriepe,
deen hiele stóp waor eine sjókkelaat,
en menneg batteräöfke stoont daobij te giepe,
tikde z’ch e stök en pótsde daan de plaat.
Toen zag Grégoire al tege zien vrouw: } bis
‘Och waor deen tram mer nao d’n duvel touw’} bis
‘ne Ketel waor hei aongekoume,
dee waogde zestigdoezend kilo zwoer,
meh wie euze Raod dat had vernome,
stèlde heer ziech dadelek op de loer.
Dee ketel maag neet door eus straote,
dee rijt us hei d’n hiele boel doorein,
en wie veer doge, en wie veer praotde,
de gemeinteraod dee bleef mer steeds bij ‘nein’.
‘Es veer uuch hei mèt laote begoon, } bis
daan zalle eus straote nao d’n duvel goon.’ } bis
Meh aon de Boschpoort kós heer neet blieve
en in de Barakke dao kós ’t minder koed
de riole woorte dao opgestiepe,
want Rutten späölde toch daoneg op z’ne poet.
Euze ganse raod en twinteg agente
en daarteg peerd, wel doezend lui bie-ein
’n Aw vrouw woort oet häör hoes gedrage.
‘Minske, ze vare uuch hei eure hiele kraom doorein’
Meh zoonder sjók, gans wie me wouw } bis
zoe gónge v’r mèt dee ketel nao Rutten touw.} bis
Barnum en Baily die zouwe hei koume,
mèt liewe, tiegers, peerd en … vlu,
die zouwe us hei get koume laote kieke,
abnormaliteite, zelfs minse zoonder pu.
Eus ganse stad hóng vol plakkate
aon sommege hoezer, dao hónge ‘rs wel tien
en de mieste lui hoofde dao niks veur te betaole
veer kraoge dat allemaol veur niks te zien.
Meh, wie heer hei moos koume stoon, } bis
toen zaog me ‘m al gaw nao d’n duvel goon. } bis
De milledie vaan dit leedsje is ouch gebruuk in de Kaptein vaan Köpenick: “Iech bin de meister vaan de Kommel”.
Iech dink tot dit leedsje umstreeks 1901 gemaak is want de cirk Barnum and Bailey weurt geneump in ’t 5e couplètsje.
Dee cirk is op 7 oktober 1901 in Mestreech gewees. Ze zouwe in de Koompe hun tente opsloon, meh ’t weer waor zoe slech tot allein de stel en de restauratie-tente opgezat kóste weure. Tot ’n veurstèlling is ’t neet gekoume! Die woorte aofgelas umtot de volgende bestumming Luik waor en de veurstèllinge in Luik aanders in de verdrökking kaome.1)
In ’t ierste couplètsje weurt gesproke euver ‘nen tram. Gebruuk make vaan de gaastram waor eine groeten elend! D’n tram had te wieneg vermoge um allein en zoonder hölp ’n helling te numme. Dèks móste de passagiere oetstappe um ’t dingk get liechter te make! Daobij kaom ouch nog tot de inzittende väöl las hadde vaan de smeerolie-staank: de locomotief en de plek boe de passagiere zaote vörmde naomelek ei gehiel. Um ’t nog get erger te make, ze woorte tijdens de rit ouch nog vreiselek dooreingerammeld want dao oontbraok vering! In 1903 woort de gaastram droet gegoejd en góng me euver op peerdetrams. Aofgebeeld steit ‘ne tram op de Maagdendrees.
1) “Circus Barnum and Baily in België en Nederland” door O. Keun