D’n dikke en d’n dunne
Die gónge same zwumme
Ze goejde ziech tesame in de Maos.
D’n dikke dee góng oonder
Dat waos ouch gaar gei woonder
’t Water stoont ‘ne meter euver zien blaos.
Meh aon d’n euverkant,
Dao woende tant Merie
En wie ze aon ’t verzoepe waore
Repe ze alletwie ….
Heer zoonk mer altied deper
En op ’t lès toen reep ‘r:
“Es tant Merie neet gaw kump
Gaon iech doed”.
Toen pakde häöm d’n dunne
Nog effe bij zien humme
En trok häöm nog ins bove ’t water oet.
D’n dikke zoonk direk weer
En briesde wie ‘ne liew:
“Mien tant liet miech verzoepe”
En toen leet heer weer ‘ne sjriew ….
Ze zaoge mer niks koume
En dachte :”Wel verdomme
Eus tant die liet us in de steek !
’t Is bijnao twelf ore
Es dat nog lang moot dore
Daan ligke veer hei nog de aander week”.
Meh eind’lek aon d’n euverkant
Dao zaoge miech die twie
Ei mins dat väöl eweg had
Vaan hun eige tant Merie ….
Merie leep ziech te peiger
Ze vloog haos wie ‘ne reiger
De trappe aof en toen euver d’n diek
Iech moot miech noe gaw spooje
En miech in ’t water goeje
Want es iech noe neet gaw kom vin ‘ch e liek.
Ze loerde iers ’t water aof
Ze zaog ze gaar neet mie.
Meh wie ze toen ins luusterde
Toen hoort ze z’ alletwie ….
Merie zat z’ch achter e struukske
Oontdeeg ziech vaan häör pruukske
Deeg los toen ouch häör sjeun en ‘r jarretèl
Toen dach ze: “Iech höb vergete
Te kieke nao mien ete
Want op de kachel steit ‘ne frikkedel”.
Ze wouw toen nog ins trök goon
Meh dat deeg ze toen neet mie
Umtot ze toezjoer helder hoort
’t Sjriewe vaan die twie ….
Ze góng toen mer weer wijer
Mèt ’t oetdoen vaan häör kleier
Dao laog noe al häör bluuske
En häöre rok.
Toen nog häöre buustehawwer
Daan zwóm ze zoeväöl gawwer
Op ’t lèste nog häör breukske en oonderrok.
Dao stoont ze toen gans fris en blaank
Es redder in de noed
En oet ’t water hoort ze weer
Twie stumme hiel erg koed ….
Merie goejde ziech in ’t water
En e paar menute later
Toen laog ze in ’t midde vaan de Maos.
“Kom gaw” zag toen d’n dikke
“Want iech bin al aon ’t stikke
Miene boek dee is zoe dik al wie ’n blaos”.
Merie die wouw häöm pakke
Meh ze verzope alle twie!
D’n dunne deeg ’t zelfde
En toen zóng ouch niemes mie ….
Refrein:
Tant Merie, tant Merie
Kom toch gaw
Want veer verzoepe alletwie twie twie.
Tant Merie, tant Merie
Kom veer hawwen ’t neet mie!
Wee d’n teks gemaak heet vaan dit leedsje is neet bekind. De milledie vaan “Tant Merie” is aofgekeke vaan ’t leed ter iere vaan de Wereld Jamboree (samekoms veur de padvinders) in 1937. Dees 5e Wereld Jamboree woort geopend door Keuningin Wilhelmina in Bloemendaal-Vogelzang. Heer voont plaots vaan 31 juli tot 9 augustus.
Veerenviefteg lande waore vertegenwoordig mèt 29000 deilnummers. D’n opriechter vaan de padvinderij, Lord Baden Powell, waor ouch vaan de partij.
Gans bove zeet geer ‘ne sjoene foto vaan eus keuningin Wilhelmina en Lord Baden Powell.
Dit is ’n affiesj vaan de Wereld Jamboree vaan 1937.
Geef een reactie