Geef miech nog e dröpke
Geef miech nog e dröpke
Nein Merie de krijgs geint mie. (2 kier)
O Suzanna, was ist das Leben wunderschön
O Suzanna, was ist das Leben schön!

Geef us nog e dröpke
Geef us nog e dröpke
En daan zinge v’r nog e möpke. (2 kier)
O Suzanna, was ist das Leben wunderschön
O Suzanna, was ist das Leben schön!

Drinke veer nog e dröpke
Drinke veer nog e dröpke
Oet e beerglaas of e sjöpke. (2 kier)
O Suzanna, was ist das Leben wunderschön
O Suzanna, was ist das Leben schön!

Dit leedsje, op dezelfde milledie gezoonge, stoont 25 jan 1966 in “De Limburger”:

Sókkerbeer mèt stekkes, sókkerbeer mèt stekkes
kriege veer bij Bergmans. (2 kier)
Oh Suzanna, wat bistiech leef en woondersjoen
Oh Suzanna, wat bistiech leef en sjoen!

“Sòkkerbeer mèt stekkes”, wat ’t beteikent, dao bin iech neet achter gekoume!
“Bergmans” zal wel ‘ne bekinde kaffee oet deen tied zien.

Dao besteit nog ’n versie vaan dit leedsje, gezoonge in de “Kaptein vaan Köpenick”:

Heije v’r mer e dröpke
Heije v’r mer e dröpke
Oet e beerglaas of e sjöpke
Heije v’r mer e dröpke
Heije v’r mer e dröpke
Al waor ’t oet ’n eierdöpke.

Hei in ’t zuide kin ederein dit leedsje (in ’t dialek.) In ’t Hollands zingk me ’t ouch.
Veer höbbe dit leedsje euvergenome vaan de Duitsers, de Rheinländer. Sjijnt tot Carl Maria von Weber, ‘ne hiel bekinden Duitse componis, dees milledie gecomponeerd heet. Ter iere vaan wat veur gelegenheid is neet bekind.
’t Weurt neet allein hei en in Duitsland gezoonge mer in väöl miejer lande.