Lootre zjoer de ma zjaprette
Ma zjaprette siejaonoo
Zje fumee de sigarette
Koesjee twa ee leveedoo.
Do re mi fa sol la si do.

L’autre jour dans ma chambrette
Ma chambrette si en haut
Je fumai des sigarettes
Couchai tard et levai tôt
Do re mi fa sol la ti do

Dit leedsje woort gezoonge oonder ’t tuiwkespringe. Wee aon’t springe waor mós z’ch bókke bij do, re, mi enzoewijer. De ‘drejjers’ drejde ’t touw daan hoeg bove de springers hunne kop.

Op ‘t ind vaan d’n 1e Wereldoorlog, wie de Duitsers ziech tröktrokke oet Fraankriek, dreve ze väöl Franse börgers oet ‘t noorde vaan dat land veur ziech oet. Ouch woorte ‘rs gedwónge geëvacueerd. Väöl vaan die vlöchtelinge kaome hei in Mestreech terech. Die lui woorte opgenome in de Mestreechse gemeinsjap en hun kinder späölde mèt de Mestreechse kinder. Hei waore dus Waole en Franse vlöchtelinge. Me dink tot dit Frans kinderleedsje via hun in Mestreech terech gekoume is. En ‘t is neet ‘t einege leedsje!

Wijer kin iech uuch nog vertèlle tot zoe’n 454 Franse vlöchtelinge in 1918 in Mestreech gestorve zien, veurnaomelek aon de Spaonse griep. Veur dees lui heet me in 1926 e mónnumint opgeriech bij de Roej Brök. Dao-op steit: “Ils s’endormaient de parlent du retour de pays”.(Zie slepe in oonderwijl ze spraoke euver d’n trökkier nao hun Vaajerland). ’t Mónnumint is oontworpe door Huib Luns, de pa vaan de latere minister Luns. Charles Vos heet ’t gekap en de Franse regering heet ’t betaold!
Prins Hindrik, de maan vaan keuningin Wilhelmina, zou dat mónnumint oonthulle op 23 mei 1926 in ’t bijzien vaan de aofgevaardigde vaan de Franse regering, d’n hier Rochet.
In de nach veur de oonthulling hadde koejonges (zalle v’r mer zègke!) ’t beeld ‘ne koljee vaan leeg steine draankkroeke umgehaange. Ze hadde ’n touw door de uurkes geveemp en dit alles um de nek vaan ’t beeld gedoon.
Toen ’t lake weggetrokke woort kaom dao ’t beeld te veursjien mèt al die kroeke um de nek. Dat waor netuurlek gei geziech, ouch umtot prins Hindrik ziech hiel gere eine droonk!
Börgemeister vaan Oppen sjrók ziech bekans doed toen heer dit zaog en heer bedach tot ‘r de Prins dao zoe gaw meugelek eweg mós kriege! Noe had heer familie woene neve de veurmaolege stadsbiblioteek. Dao is heer mèt de prins ingevlöch.
Toen me dee koljee weggepak had en ’t lake weer um ’t beeld hóng zien ze trökgegaange.
Börgemeister Vaan Oppen wis neet good wat te doen want ‘t beeld waor eigelek al oonthuld. Meh de prins zag: ”Daan doen veer ‘t toch nog ins obbenuits!”.
Vaan dit alles heet noets ei woord in de gezètte gestande. Want wat had börgemeister vaan Oppen noe gedoon? Heer had de dao aonwezege journaliste verbooje um euver dit veurval te sjrieve. Dege ze ’t toch daan waore ze noets mie welkom op ’t stadhoes.
Es börgemeister had vaan Oppen in deen tied nog zoeväöl mach, tot ederein ziech hei-aon heel. Iech dink neet tot heer dit vendaog d’n daag nog had veerdeggekrege!
Dit verhaol heet miech iemes vertèld. Heer had in verband mèt de prizzentatie vaan ’t book “Koninklijk Oranje in Maastricht” in 1988 gesproke mèt de drei döchter vaan börgemeister vaan Oppen. Die waore es keend debij gewees toen dit alles gebäörde en zie hadde hunne pa nog noets zoe koed gezeen es toen. In ’t  book zelf steit niks euver dit veurval umtot de sjrijver ‘t verhaol te laat te hure kraog.