Höb geer ’t geleze vaan Max en Pol ?
Die goon ze noe verkoupe,
’t is neet veur de lol.
En de Gemeinte is zier content,
noe krijg ze weer eine sjoene cent.
Dat is veur Max en Pol. (2 x)

Toen ze ’t hun vertèlde lete ze ’n traon.
Iech höb ’t wel gewete,
meh doch neet mie dao aon.
En euze Pol heet geprottesteerd,
heer zag: “Zien veer noe niks mie weerd ?”
Lèt op Max en Pol. (2 x)

Max begós te kriete: “Doot us ei plezeer.
Laot us nog get blieve,
v’r loupe mer op en neer.
Es geer get verkoupe wèlt, verkoup daan de brögk,
want de bere krijg geer noets mie trök.”
Deen erme Max en Pol. (2 x)

Nao viefentwinteg jaore trouwen deens.
Kinne ze ’t neet mie kroppe,
op d’n distributiedeens.
Dat neume ze ei sjoen Mestreech,
meh de berekouw die kump zoe leeg.
Deen erme Max en Pol. (2 x)

Veer mote mer ei beroop doen op de ganse stad.
Die höbbe vaan eus kunste,
‘t plezeer gehad.
Mestreechteneers laot us neet allein,
v’r sterve vaan de sjagrein.
Deen erme Max en Pol. (2 x)

Volges “De Limburger Koerier” vaan 3 augustus 1940 zaog ‘t aon ‘t begin vaan d’n 2e Wereldoorlog denao oet tot de bere aofgemaak zouwe weure es “Ouwehands Dierenpark” ze neet zouw wèlle.
Dao waor neet genóg ete, aajd broed, veur de bieste. Zoe wied is ‘t gelökkig neet gekoume! In ‘t bovestaond leedsje “De noedkreet vaan Max en Pol” huurt geer wie ze ziech beklaoge.