Meer, dao ligk
‘nen deender
in ’t water!
Verzoep ‘m mer,
’t Is Kesselaer!
De milledie is oontliend aon “Funiculi-Funicula “, e leedsje dat gemaak is door Luigi Denza mèt wäörd vaan de journalis Peppino Turco. De opestèlling vaan de kabelspoorweeg nao d’n top vaan de Vesuvius in 1880 (vernietig door ’n oetbarsting vaan de Vesuvius in 1944) waor de aonleiing.
Toen Richard Srauss 6 jaor later in Italië roondreisde dach heer tot ’t e traditioneel Italiaons volksleedsje waor en heer gebruukde ’t in “Aus Italien”, e muzikaol gediech. Denza begós e perces tege Strausz en Strausz woort veroordeild um royalties te betaole, edere kier es ’t in ’t openbaar woort oetgeveurd.1)
Deender A Kesselaer (spreek oet Kesseleer) waor ‘ne bekinden deender. Heer waor aofkomstig oet Venlo en woende in de Begienestraot in de hoezer vaan de Faaljezusters. Dao woende ouch de deenders van den Heuvel en Janssen.
’t Waor ten tije vaan de glaasblozersstaking vaan 1895, um zjus te zien op 10 oktober. Dao zouwe zoe’n 300 a 400 glaasbewèrkers bijein koume in ’t Vereinigingsgebouw vaan de socialiste.
Kesselaer had opdrach vaan de börgemeister gekrege um die stoet socialiste, die daonao touw trokke, in de gate te hawwe en de orde te bewaore. Dat heet heer dus gedoon. Meh volges de socialiste waor heer mèt nao binne gegaange en had de vergadering bijgewoend.
Zelf zeet Kesselaer tot heer aon ’t vinster stoont en alles heet kinne hure wat dao besproke woort. Dat zeet Jos Perry in “Roomse kinine tegen rode koorts”.
Denao waor heer verslaag oet goon bringe aon börgemeister Pijls vaan wat dao allemaol gezag waor.
Dat höbbe de socialiste häöm koelek genome!
Ze höbbe häöm bij ziene vlurrek gepak en in de Besing gegoejd. Sinds deen tied zingk me dit leedsje.
In ’t “Daagbook vaan noonk Frans” (Frans Lahaije, oetgegeve in eige beheer in september 1951) dee in zien jäög op de Pieterstraot woende, kint geer ’t volgende leze:
Heer, Frenske, woende pas inkele daog op ’t nui addres op de Pieterstraot of heer had al kammeräötsjes en trok drop oet. Op ‘ne middag trokke ze de bleik op, die veur de Faaljezustershoezer in de Begienestraot laog en boe de pelitie-agente Kesselaer, van den Heuvel en Janssen woende (’t sjäöpke ziene pa). Ze voonte ‘nen awwe sjròbbeurstel en ‘ne kepotten dweil en mèt de Witte väörop lepe ze zingentere roond die bleik, allemaol achterein! Vaan allerlei leedsjes woorte gezónge: “Op die berge daar woont mijn zoete lief”, “D’n haon dee is geplök, de vere zien gevloge, vaan hei tot aon de brögk” en nog väöl aandere, wie de Kukel (Nelis Veraart) en de sjele Cuypers häöm op d’n teks brachte vaan “Meer dao ligk ‘ne govie in ’t water, verzoep ‘m mer ’t is Kesselaer”. Zoe lepe ze roond -zoonder bezej- tot op e gegeve momint de Witte in de ermkes laog vaan dee maan dee dee naom droog. ’t Zaog bedinkelek oet, heer wis nog neet ins tot dao pelitie woende: heer wouw niemes ambitere of affroontere, dao woende heer te kort veur in de buurt. Dao kraog heer op ziene bavvie en gevraog wee heer wouw verzoepe. Heer sjriewde wie e speebak dat ze kele, zoedaonig dat ze häöm op de Pieterstraot kóste hure en koelek waor heer los of wie ‘nen haos waor heer um d’n hook.
Wijer is bekind tot deender Kesselaer neet geleef waor bij bepaolde bevolkingsdeile in Mestreech, beveurbeeld lui oet de Raomstraot en umgeving! Es heer ziech op zien dagelekse runde in zoe’n buurt vertuinde daan vloge de vinsters ope en de bewoeners zónge oet volle boors dit leedsje.
Väöl kós heer daotege neet doen. Dit steit teminste in aonteikeninge vaan Harie Loontjens.
De kunsteneer Frans v.d. Laar maakde umstreeks 1900 ‘ne beeldegróp genaomp “Dao kómme ze”, boe Kesselaer op steit aofgebeeld. Geer vint häöm uters rechs. Wijer stoon nog aofgebeeld Fons en Guus Olterdissen, de mezieklieraar Sjang Defesche, slachter Goldsteyn vaan de Breusselsestraot, loterijvrouw Donders, de Stóts (‘ne zwerver mèt mer einen erm) en mèt hoegen hood, Frans v d Laar zelf, zaat Stieneke, die ‘ne lanteriepaol vashèlt. Achter Stieneke de dames modistes Bloemen mèt ’n hoededoes aon d’n erm, links vaan Stieneke steit de Knóp Beks. Beks waor ‘ne straotventer, dee de straote en kaffees naogóng um almanakke, vlegemeppers, zwegele, rijstartele en dit soort zake aon de maan te bringe. Heer had ‘ne knóp op zien wang en kaom zoe aon z’ne naom. Huub Noten vertèlt euver häöm e leuk verhaol:
Ein vaan zien klante waor börgemeister vaan Oppe. Edere mörge koch de börgemeister bij häöm e koppel rijstartele. Beks moch z’ch die hawwe, meh de börgemeister betaolde toch vief cent. Op ‘ne mörge kraog Beks ’t veerdeg um tege vaan Oppe te zègke: “Börgemeister, iech krijg zeve cent vaan uuch. De rijstartele zien twie cent opgeslage!”
De gróp steit in ’t Bonnefantemuseum en ’n kopie devaan kint geer bekieke in de hal vaan ’t pelitieburo.
Bronne:
– 1) Wikipedia
Wijer:
– Jos Perry
– Frans Lahaye
– Ingrid Evers
– Huub Noten
– Harie Loontjens
“Dao komme ze” .
Deender A. Kesselaer
Geweldig om te ontdekken wat de achtergrond is van een dergelijk kort liedje
Als je in het bevolkingsregister van Maastricht 1890-1920 op pagina 102 kijkt, staat dat hij van beroep “Agent v. politie” is. Maar iemand heeft eronder geschreven: “lees: badmeester”.