]

 

O Schitterende kleuren
vaan vaders rooie neus,
wat wappert gij fier langs de zeikbak,
langs de zeikbak,
en daar zate twee haasjes heel parmant
en de een die blies de fluite-fluite-fluit
en d’n aandere,
viva d’n ölleger, viva d’n ölleger
viva d’n ölleger vaan sinterklaos,
dee heet gezag
veer mage speule, veer mage speule
Sinterklaos, dee heet gezag,
veer mage speule vaan ……
tingelingeling me ritselke,
de zits m’ch aon …….
Ik heb rooie, ik heb witte radijs
en ze smelte d’ch in d’ne moond
wie doeve doevestroont
en het is om van te watertanden!
In naam van de koningin der Nederlanden.
In het bos lag een dragonder,
een dragonder met zijn meid,
hij lag boven zij lag onder
en toen hoorden zij de engeltjes zingen.
Iech zouw zoe gere, iech zouw zoe gere
Vare (vare) euver de koont vaan Welie
is het klein, vergeet mij niet.
Schoner dan de koont vaan Welie
is het klein, vergeet mij niet.
Geitekeutele bokkepu,
loup nao de noondezju!

En es geer mer ‘ns draon wèlt goon
Jao daan zeet geer neet te sloon
Huphuphup MVV, es geer wèlt MVV
Komp geer op de ierste plaots te stoon.

Dees potpourrie woort vreuger väöl in de Mestreechter kaffees gezoonge. Achteraon huurt geer ’t volgende stökske:

Vare (vare) euver de koont vaan Welie
is het klein, vergeet mij niet.
Schoner daan de koont vaan Welie
is het klein, vergeet-mij-niet.

’t Is ’n parodie op e stökske oet “’t Bloemenlied“, naomelek ‘Schoner dan de schoonste lelie is het klein vergeet-me-niet (blömke)’.
Iech höb lang neet geweite wee dee “Welie” mèt dat sjoen achterwerk waor … tot iech in de “Memoires” vaan Ivon Nijst ’n besjrijving laos vaan e Mestreechs type, Welie geheite. Ivon Nijst sjrijf euver de beginjaore vaan de 20e iew:

Er liep in die dagen ook een type rond, dat zich opvallend als heer probeerde te kleden. Het was Welie, die een stevige pot bier dronk en ’s zomers paradeerde met een strooien hoed, een wit vest, witte slobkousen en een rieten
wandelstokje. Hij vond zich zelf buitengewoon chic en liet dit ok goed blijken. Deze ijdelheid maakte hem tot een markant straattype, die echter niemand kwaad deed.

Geer kint dat oersprunkelek “Bloemenlied” hei-oonder hure. ’t Is ’n opnaome oet 1978, gezoonge door de bekinde femilie Loontjens  op hunne femiliedaag.

 

Ik ken geen scho-ner bloem op aarde,
Dan de Le-lie in haar pracht
Haar schitt’rend schoon verhoogt de waar-de
Bij het sneeuwwit, zo rein zo zacht,
Trots en statig is haar leven,
Steeds wanneer Uw oog haar ziet,
Schoner dan de schoonste lelie
Is het klein vergeet mij niet.

Bronne:
– “Memoires” door Ivon Nijst (14-1-1900 tot 31 dec 1989) deil 1 blz. 28. De ganse “Memoires” kint geer uuch downloade: http://tonnijst.nl/data/documents/Memoires-van-Ivon-Philomene-Servais-Nijst-deel-1.pdf
– Jo Caris
– Boy Loontjens
– Teks Bloemenlied: “Het Geheugen van Nederland” Straatliederen.