Op ‘ne zoondagaovend
is m’ch get (ge)passeerd.
Iech zal ’t uuch vertèlle,
’t is de meujte weerd.
Luuster ins good nao mie verhaol,
Wie iech bij eine lanteriepaol,
Mós wachte op mie keend. 2×

Veer hadde aofgesproke,
’t keend beveel miech bès.
Dat iech häör zouw treffe,
zoe um ’n oor of zès.
En op ’t heukske vaan ’n sjaol
Stoont iech bij eine lanteriepaol
Te wachte op mie keend. 2×

’t Regende mèt sträölkes,
iech woort degelek naat.
Wie iech nog niks zaog koume
dach iech: “Wat is ze laat”.
’t Hunneke dat deeg toen hiel brutaol
Get tege de lanteriepaol
Iech wachde op mie keend. 2×

’t Woort al lielek duuster,
iech waor ’t wachte meuj.
En vaan al dat stoon
had iech al nate veuj.
De lui loerde stiekem allemaol
Nao miech aon de lanteriepaol
Iech wachde op mie keend. 2×

De straot waor gans verlaote,
iech zag: “Dat is gemein!
’t is al negen ore
en nog bin iech allein!”
Allein sjijnde ’n bleike maonestraol
Op miech en de lanteriepaol
Iech wachde op mie keend. 2×

De rege waor noe euver,
meh iech kreeg ’t kaajd.
Iech dach aon ‘ne kaffee
en aon e pötsje aajd.
Toch spraok de leefde sterker taol,
iech bleef bij miene lanteriepaol
Iech wachde op mie keend. 2×

’t Begós m’ch te vervele,
iech stoont noe al drei oor.
Iech dach toen op ’t lèste:
“Gaank stiekem devaandoor”.
Toen stoont ‘ne kerel, ’t waor e sjendaol
Bij ‘nen aandere lanteriepaol
Te vrije mèt mie keend 2×