En Pierlala laog in de kis
Al sints versjeie jaor.
Toen kraog heer hiele groete pis
Toen spróng heer gaw op,dat is klaor.
Mèdein keek heer ins in ’t roond,
Noteerde ziech ins terdeeg,
Wat heer al zoe veraanderd voont }
In eus good aajd Mestreech } bis
De Bokstraot is noe gans eweg,
Dao löp noe e kanaal
Dat maak eus erm Maos gans leeg
En wie ’n göt zoe smal
De sjeepvaart trop is intressant,
Ekspeditörs met mach….
Mer die stoete minnege kier vaan wal }
Mèt half of gaar gein vrach } bis
De legende vaan “Pierlala” oontstoont in de 17e iew, of mesjiens nog ieder, en kint väöl variaties.
’t Oersprunkelek verhaol vertèlt vaan Pierlala, dee de erfenis vaan ziene pa opmaak aon fieste. Heer deit esof heer störf, liet ziech begraove en steit daan op um trök nao hoes te goon. Dao zien z’n “vrun” ruizing aon’t make euver zien erfenis. Heer goejt ze daan allemaol z’n hoes oet.
Gewoenlek lieverde Pierlala in ’t leedsje , es heer oet de kis gesproonge waor, commentaar op de polletiek vaan ’t momint. Es ’t gezoonge woort bij fieste woorte de gaste flink detösse genome.
’t Mestreechse leed euver Pierlala stoont in de “Opregte Maastrichter Almanak” vaan 1864. Es wijsaonduiding woort gegeve: “En dee enen ummer kalk verkúp, hèt zch entrepreneur”. Dat leedsje is m’ch neet bekind, meh iech had ’t idee tot dat ouch weer aofgeleid waor vaan ’t oersprunkelek leed. Wijer is ’t, wie gebrukelek, polletiek geëngageerd. ’t Twiede couplèt geit euver de Bokstraot. E Groet deil vaan die straot moos wieke veur ’t kanaal, wat bleef stoon góng toen Van Hasseltkade heite.
Hierbij de versie die ik van mijn Ampa en Pa leerde. Eindeloos gezongen. Ook weer voor mijn kinderen en kleinkinderen. Gemixt Mestreechs en Hollands.
Toen Pierlala op schildwacht stond,
Met zijn geladen roer,
Toen zag tie al in de duisternis,
De duivel met zijn moêr.
‘Ga weg’ zei Pierlala, sa sa,
‘Ga weg’ zei Pierlala,
‘Ik schiet’ zei Pierlala, sa sa,
‘Ik schiet’ zei Pierlala.
‘Da’s raak!’ zei Pierlala, sa sa,
‘Da’s raak!’ zei Pierlala.
En Pierlala laog in zien kis,
Al met zen tienekes bloet,
Toen zaog heer opins unne groete vès,
En Pierlala waos doet.
En de klokke die laoije vaan bim bam bom,
‘Wie dood is die keert niet weêrom!’
‘Ik wel!’ zei Pierlala, sa sa,
‘Ik wel!’ zei Pierlala.
‘Ik wel!’ zei Pierlala, sa sa,
‘Ik wel!’ zei Pierlala.
Daanke Ludo
Nog ein aonvölling (de maags ut in ut Mestreechs vertaole Tiny; iech weit de schriefweijs neet goot 🤪):
Het liedje wordt gezongen terwijl het kind op de maat van de muziek op schoot ‘paardje rijdt’.
Bij de tekst: ‘Ga weg zei Pierlala, sa, sa’, ‘Ga weg zei Pierlala’ wordt met de wijsvinger het waarschuwende gebaar op en neer gemaakt.
Bij de tekst: ‘Ik schiet zei Pierlala, sa, sa, Ik schiet zei Pierlala’ wordt de wijsvinger priemend richting de ribbenkast van het kind gemaakt.
Bij de tekst: ‘Da’s raaaaak, zei Pierlala, sa, sa’, wordt de priemende vinger kietelend in de zij van het kind gestoken.
Als je het liedje vaker zingt, gaat het kind enorm anticiperen op het gekietel. Dolle pret! “Nog ins, nog ins!”