Zuug dao ins! Wat ’n lekker pere!
En noe nao sjaol touw? Nein dat neet!
Iech gaon mer plenke, en probere } bis
Wat of dat perebuimke zeet.’ } bis
Meh um deen hoof mèt die sjoen pere,
Dao stoont ’n hèk vaan plenk gemaak;
Ziech daodoor laote koejenere, } bis
Waos niks veur zoe’ne kleine snaak. } bis
‘r Kaom ouch dreuver. Mèh ocherm!
D’n dokter kaom debij te pas.
Dee deeg twie plenkskes um d’n erm } bis
En maakden ‘m mèt gips toen vas. } bis
“Plenke, Plenk, Plenkskes” is gemaak in 1920. Fons Tuinstra (1897-1971) verzörgde d’n teks en vaan Theo Bosman waor de meziek.
Es e keend stiekem neet nao sjaol touw góng woort dat ‘plenke’ geneump. Plenke is dus ’t Hollandse spijbelen!
Miene pap… zong dit liedje voor ons zijn kinderen. Vanwege werk van mijn vader zijn wij verhuisd uit Maastricht. Onze kinderen verstaan Mesteechs prima maar onze kleindochters niet en toch steeds weer moet ik het voor hun zingen. “Oma zing je van de peren”.
Geweldig hoe het verbasterende Mestreechs uit hun mondjes klinkt. Heimwee, nostalgie en hilariteit.
Daanke!