Och iech dink zoe dèks ins gere trök
Aon die daog vaan mie vreuger joonk leve
Wie iech pas waor ‘ne knaap vaan nege jaor
Mien vrouw die tèlde ‘rs pas zeve
Geinen daag vaan de week góng um
Tot veer neet same späölde
Daodoor hadde veer daan ouch väöl plezeer
Umtot d’n eine ziech noets aon d’n aandere kräöjde
Umtot d’n eine ziech noets aon d’n aandere kräöjde.

Saoves in de lange wintertied
Lierde iech häör de lotto spelle
En es dat spelle waor gedoon
Gónge veer same aon ’t vertèlle
Vaan d’n daag, dee vaan Sinterklaos,
Zie wouw e klèdsje blauw mèt striepe
Meh iech wis wee tot Sint Niklaas waor
En dat had dee sjalk half begrepe
En dat had dee sjalk half begrepe.

Miene peer dee had e mèsgewaad
’n Bisjopsmöts leet heer miech snije
‘ne Kalkhaok dee gaof heer miech es staaf
Um miech es Sinterklaos te kleie
‘ne Kalkbak hóng heer op miene rögk
Vol sókkergood en lekkernije
En zoe marcheerde iech euver de Lurebrögk
Um häör ins oonverwachs te verblije
Um häör ins oonverwachs te verblije.

Wie zie miech zaog woort zie warempel bang
Vaan sjrik en angs begós zie bijnao te kriete
Meh opins woort zie toch mie astrant
Begós mich um mien bein te strieke
M’ne kalkbak dee veel vaan miene rögk
Iech wis neet good wat te beginne
Dao laog ’t snópgood allein veur häör gelök
En al mien sókkerklitse slókde ze binne
En al mien sókkerklitse slókde ze binne.

D’n teks en hoegswoersjijnelek ouch de milledie vaan dit sinterklaosleedsje, is gemaak door Hindrik Loontjens. Heer heet geleef vaan 1839-1917. De familie Loontjens meint tot ‘t leedsje vaan umstreeks 1885 moot zien.
Hindrik Loontjens waor de grampeer vaan Harie Loontjens de leedsjessjrijver, zenger, kemediespeuler, diechter en prizzentator vaan radioprogrammaas. Harie Loontjens heet väöl gedoon veur de Mestreechter cultuur.
Boy Loontjens, ‘n achterkleikeend vaan Hindrik de meker vaan dit leedsje, heet m’ch oetgelag tot “de lotto spelle” e späölselke waor. Mèt behölp vaan ‘n rón leesplaank en dobbelstein móste wäörd gespeld weure.