Naodat veer us in Kanne oonlangs ins flink hadde vermaak,
voldoon jao, door de göl oontvangs, bespraoke veer die zaak.
‘ne Zekere vrund verzeukde miech: “Zègk, lollege compeer,
maak us e möpke of gediech, de deis us väöl plezeer”.
Vaan tiderie tralala, lalala, lalala, vaan tiderie tralala, lala lala.

E möpke, dach iech erm blood, jeh, hadste noe mer stof.
E puupke maakde alles good, dat moos ’t zien, dat trof.
Meh wee ’t doog, iech weit ’t neet, ’t waor e raar geval.
’t Puupke is ’t, wie d’r zeet, wat iech bezinge zal.
Vaan tiderie tralala, lalala, lalala, vaan tiderie tralala, lala lala.

’t Puupke, ach, wat maak ’t fris, hè wat ’t uuch verliech.
Jao, ’t is gezoond, dat is gewis, dat veul iech dèks aon miech.
Want höb iech soms pijn in m’n zij, bin neet op mie gemaak.
Daan laot iech ‘ne poep of drei, somswijle tot ’t kraak.
Vaan tiderie tralala, lalala, lalala, vaan tiderie tralala, lala lala.

Ein damespuupke klink dèks raar, somswijle wie ’n trompöt.
Dat nuanceert wie ’n guitaar, ’t is aordeg wie dat flöt.
Die puupkes weure dèks versjrik, door struzak of toernuur.
Wat is al menn’ge poep gestik, door zoenen tureluur.
Vaan tiderie tralala, lalala, lalala, vaan tiderie tralala, lala lala.

Soldaotepuupkes foi, foi, foi, dat is get, da’s affreus.
Dat kump jao door de rattetoei, en door ’t fien gemeus.
Iech stoont lès achter zoe’ne vrund, nou, ’t waor de meujte weerd.
Iech veel jao seffens van me punt, en waor geklorformeerd.
Vaan tiderie tralala, lalala, lalala, vaan tiderie tralala, lala lala.

e Pacherspuupke rom, bom, bom, jao, da’s de meujte weerd.
Dat kraak soms wie e Krupp-kanon, of ’n oonweer in de veert!
Iech trof zoe’n hierke lès in ’t veld, dee waor wel neet te pas.
‘r Blaosde ziech mèt väöl geweld, de slippe vaan de jas.
Vaan tiderie tralala, lalala, lalala, vaan tiderie tralala, lala lala.

Ach dokter, dokter komp toch mèt, menier dee is vol pijn.
Heer krup daan in, daan oet ’t bèd, gebruuk gein medicijn.
Wat! Wèlt ‘r neet, wel sapperemint, en haolde gaw z’n spuit.
‘r Zat menier e lavvemint, dao góng ’t wie ’n fluit.
Vaan tiderie tralala, lalala, lalala, vaan tiderie tralala, lala lala.

Ach puupke, puupke puupke teer, ach poep wat deiste good.
Jao, diech verfris de renteneer, en ouch d’n erme blood.
Noe puupke, ei verzeuk höb iech, kom neet miech oonverwachs.
Wat höbste menneg daamke liech neet in ’t verleeg gebrach.
Vaan tiderie tralala, lalala, lalala, vaan tiderie tralala, lala lala.