Zjang Pielewie, Zjang Pielewie
Zjang Pielewie z’n vrouw.
Had e mötske op,
had e mötske op,
zoe zwart wie de sjouw!

Zjang Pielewie” woort vreuger in Mestreech op versjeie menere gezoonge: d’n eine had ’t euver ’t mötske, wat zoe zwart waor wie de sjouw en d’n aandere zóng euver e zwart hummeke.

Wat beteikent noe Zjang Pielewie?
Zjang is ‘ne väörnaom en Pielewie is volges d’n Diksjenaer vaan Endepols ‘ne spotnaom veur ‘nen infanteris, ’ne seldaot. Dinkelek is ‘t ’n humoristiese vervörming vaan ’t woord piot.
In ’t Nederlands woort ’t leedsje in gans eus land gezoonge en waor erg bekind. Me had ’t daan neet euver Zjang Pielewie meh euver Jan Pierewiet.
Meh …. wis geer tot dit leedsje oersprunkelek oet Zuid-Afrika kump? Dao geit ’t daan neet euver ‘ne piot mer euver ‘ne zekere Jan, dee oonder de plak vaan zien vrouw zit en dee miestal zaat thoes kump.1)

In Groninge weurt ’t leedsje zoe gezoonge:

Jan Pierewiet, Jan Pierewiet,
Dij olle soldoat,
Het n hemd aan, het n hemd aan,
Zo swaat as n ploat.
En wat dus-toe zo loat
Bie de wichter op stroat?
En was dus-toe zo vro
Bie de wichter in t stro?

D’r zien ouch streke boe me dit zingk:

Goeienavond, goeienavond,
goeienavond mevrouw
Ik heb een hekel, ik heb een hekel,
ik heb een hekel aan jou.

Meh d’n Afrikaonsen teks geit zoe:

Jan Pierewiet, Jan Pierewiet,
Jan Pierewiet staan stil,
Jan Pierewiet, Jan Pierewiet,
Jan Pierewiet staan stil.
Goeie môre my vrou,
hier’s ‘n soentjie vir jou.
Goeie môre my man,
daar is koffie in die kan.

Jan Pierewiet, Jan Pierewiet,
Jan Pierewiet draai om,
Jan Pierewiet, Jan Pierewiet,
Jan Pierewiet, draai om.
Wan die rokkies gaan draai
en die lintjies gaan waai
en so ry ons weg
na die punt van Blouberg.

In Zuid-Afrika höbbe de kinder e denske op dit leedsje. Ze stoon tegeneuverein, mèt de han in de zij. Denao drejje ze mèt z’n twiekes onder d’n erm in ’t roond. Bij “Goeje more my vrou” maak eine ’n buiging nao d’n aandere en dee buig trök bij “goeje more my man”.

Bronne:
1) onderzoek naar de herkomst van traditionele Nederlandse kinderliedjes geschreven door Heleen van den Bos “Kortjakje seer hups en fijn, is de meeste tijd beschonken”. Augustus 2005.