Miene kókkerel

Iech kaom mèt mie puntebeukske thoes
miene peer woar hiel content
Heer duide m’ch toen in m’n voes
e knepke vaan vief cent.
Iech leep daomèt de stroate roond
‘ne winkel in, hiel hel,
en koch miech dao, wie iech ‘m voont
‘ne sjoene kókkerel.

Iech haolde achter in d’n hoof
m’ch ‘ne flinke stek.
Dao doog iech iers de sjèlle aof
de knupkes en d’n drek.
Toen boont iech mèt ‘ne knoup en strik
’n touw draon vas, hiel hel
en had toen ouch al gaw ’n smik
veur miene kókkerel.

Iech zat ‘m op en leet ‘m stoon
en houwde mèt mien smik.
En es ‘r daan weer oet wouw goon
kraog heer weer ‘nen tik
En vloog heer tege stóp of stein
iech leep ‘m nao hiel hel.
Daan gaof iech ‘m opnuits weer ein
miene sjoene kókkerel.

Iech plakde ‘m pepèrkes op
e roed, e wit, e blauw
En in ’t midde op z’ne kop
’n oraanje knupke touw.
En wie iech ‘m toen doog drejje goon,
doog drejje, hiel hiel hel,
toen zaog iech euze veendel stoon
op miene kókkerel.

Iech dach toen aon eus Keuningin
wie die kaom in eus stad
en de ganse sjaol op ’t Vriethof toen
veur häör gezoonge had.
Iech zóng toen vaan: “Zij leve lang”
sloog mèt m’n smik, hiel hel
en drejde vaan plezeer in ’t roond
mèt miene kókkerel.

Toen woort ’t tied nao hoes te goon.
Ma reep miech vaan de straot,
de kókkerel had noe gedoon,
tot mörge, kameraod.
Daan krijg iech weer mie vlegerke,
en drejt ‘r neet mie hel,
daan houw iech e nui negelke,
in miene kókkerel.

’t Aovendete waor gedoon,
daan moot iech nao me bèd.
Zègk Ma … wie zal ’t nog mèt us goon
laos Pa in de gezèt.
Die Belsje wèlle us absoluut,
laos heer toen veur, hiel hel.
Iech dach mer aon eus Keuningin,
En aon miene kókkerel.

’s Nachs zaog iech ‘ne ginneraol,
dee reep in ’t Koeterwelsj:
“Veer öb uuch ei noe allemaol
eer bin noe allemaol Belsj”
Iech reep toen:”Leve Wilhelmien”
en sloog toen mèt m’n smik, hiel hel.
De Waol vloog weg en drejde roond,
wie miene kókkerel.

Dit is e hiel sjiek leedsje, ’t heet ‘nen historischen achtergroond!
Lambert Wijsen heet, oonder de sjuilnaom “Pipifax” 1), d’n teks gemaak en Theo Bosman de milledie.
’t Woort verkoch veur 20 cent oonder ’t motto: “Aon alle anti-annekziste, e Mestreechter möpke, wat alle gooj Limburgers mote liere zinge”
’t Is oontstande in 1919, wie de Belzje Regering Mestreech (en deile vaan Limburg) wouw anneksere es herstelbetaoling veur ’t zwoergetroffe Belsj. Es reie gaof me op tot Nederland officiëel wel neutraal gebleve waor meh ziech in feite pro-Duits gedrage had!
Al oonder d’n Ierste Wereldoorlog zien dees planne dao oetgebreujd! De eigenleke reie waor tot de Belzje oetbreiing vaan hun gebied wouwe um in de touwkoms hun defensie beter te kinne organisere.
Op de Vredesconferentie in Paris woorte de aneksatie-eise op 11 fibberwarie 1919 nao veure gebrach door Paul Hijmans.
’t Is de Belzje neet gelök, ouch umtot hei-tege vaanoet de bevolking väöl verzèt kaom.
Op 2 miert 1919 brach Keuningin Wilhelmina e bezeuk aon de grensgemeinte Wolder. Toen zien groete gróppe jong Mestreechtenere zingentere door de straote getrokke. Ze zónge neet allein dit leedsje meh ouch nog eint op de wijs vaan “Waar in ’t bronsgroen eikenhout” mèt aongepasden teks en ’n aander anneksatieleedsje op de wijs vaan ’t volksleedsje vaan Transvaal (die wijs waor hei in Mestreech toen hiel populair).
In de Breistraot kaome ze Minister Prizzedent Ruys de Beerenbrouck tege, en dee heet hun tot hun groete verrassing touwgesproke!
In de Troenrede vaan 1919 zag Wilhelmina tot zie zier content waor euver de Limburgse bevolking en in häör otobiografie noteerde ze:” Limburgers zijn zeer goede Nederlanders”.
Wie die anneksatie neet doorgóng heet “Pippifax” (Lam Wijsen) ’t leedsje, dat oersprunkelek 8 couplètte had, hersjreve nao 4 couplètte.
Die euver ” ’t koeterwaols vaan de Belzje ginneraol” en ’t couplètsje euver de keuningin heet heer beveurbeeld droetgelaote.
Die twiede versie waor zier bekind en is me blieve zinge.

Iech höb nog e leuk stökske gevoonde vaan Thei Bovens in de ‘Maaspost’. ’t Geit euver dit oonderwerp!

1) Lam wijsen waor ‘ns mèt vrun in op stap. Dao voonte ze e stök pepier mèt “Pipifax” op geschreve. “Zo” zag Lam “dat is in’ t vervolg miene sjuilnaom”.